Η Ζήνα Οικονομοπούλου – Φεδέρωφ και ο Μίμης Σαραντάκος, διατήρησαν μια θερμή φιλία για όλη την ζωή τους παρ’ όλη την απόσταση που τους χώρισε αρχικά, όταν η οικογένεια του Μίμη έφυγε από το νησί το 1946. Αργότερα μετακόμισε και εκείνη στην πρωτεύουσα και μάλιστα για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξαν συνάδελφοι στην Αγροτική Τράπεζα.
Τον Γενάρη του 2006, η Ζήνα έφυγε από τη ζωή και ο Μίμης έγραψε στο «Εμπρός» έναν επικήδειο, από τον οποίο αντιγράφω το παρακάτω απόσπασμα:
[…]
Τότε γνώρισα την κόρη του τη Ζήνα, που ήταν τον καιρό εκείνο, το ομορφότερο ίσως κορίτσι της Μυτιλήνης, ψηλή, καστανή, με πολύ ωραία μάτια και ένα μεταδοτικό γέλιο, ταίριασε από την αρχή μαζί μου. Αναπτύχθηκε ανάμεσα μας θερμή φιλία, που διατηρήθηκε ως προχτές. Κάναμε στενή παρέα όχι μόνο στη Μυτιλήνη, αλλά όταν ήρθαμε κι οι δυο στην Αθήνα (για ένα διάστημα συνυπηρετήσαμε στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας), καθώς και μετά το γάμο της με τον Μίμη Οικονομόπουλο στη Μυτιλήνη. Τη θυμόμασταν πάντα πρόσχαρη και δραστήρια, είτε να μας αφηγείται τα ταξίδια της είτε να κολυμπά στα Τσαμάκια, κάνοντας τη διαδρομή από το άγαλμα της Ελευθερίας ως του Απελή, με την αντοχή και τη ζωντάνια έφηβης κι ας είχε πια μπει στη σύνταξη. Μια φορά το χρόνο εξ άλλου, θα μας συγκέντρωνε όλους τους συναδέλφους από τη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της ΑΤΕ, στο σπίτι της στη Νέα Σμύρνη.
Τώρα η Ζήνα δεν υπάρχει πια. Έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή και το τραγικότερο είναι πως δεν πρόφτασε να πιάσει στα χέρια της το λεύκωμα με τις ακουαρέλες και τα σχέδια του πατέρα της, για την έκδοση του οποίου κοπίασε πολύ και έκανε, χειμωνιάτικα, ένα κουραστικό ταξίδι στη Μυτιλήνη, από όπου γύρισε λίγες μέρες πριν πεθάνει. Όσοι τη γνωρίσαμε θα θυμόμαστε πάντα τη ζωντάνια της, την πάντα πρόσχαρη διάθεση της και το γέλιο της.
Πράγματι, το 2005, η Ζήνα για να τιμήσει την μνήμη του πατέρα της, θέλησε να εκδώσει ένα λεύκωμα με σκίτσα και ακουαρέλες του, εμπνευσμένα από τη Λέσβο. Το πολύ προσεγμένο αυτό λεύκωμα, με τίτλο «Πρωτινά σπίτια-Κάστρο Μυτιλήνης- πινελιές και πενάκι», εκδόθηκε πράγματι σε 500 αντίτυπα με την επιμέλεια του εκδότη της εφημερίδας «Δημοκράτης της Μυτιλήνης», Δημήτρη Κινδερλή, που το προλόγισε και ανέλαβε κατ’ εντολή της Ζήνας την αποστολή των αντίτυπων σε μια λίστα επιλεγμένων φίλων και γνωστών της, μεταξύ των οποίων και ο Μίμης. Τον Γενάρη του 2006, η Ζήνα μπήκε ξαφνικά στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Πρόλαβε να δει το τελικό δοκίμιο του λευκώματος, και της άρεσε πολύ.
Καθώς είναι πραγματικά πολύ όμορφο και δεν βρήκα να υπάρχει κάπου στο διαδίκτυο, σκέφτηκα να κάνω μια ανάρτηση αφιερωμένη σε αυτό. Νομίζω πως κι ο πατέρας μου θα το χαιρόταν πολύ.
Στη μνήμη του Βόρη, της Ζήνας και του Μίμη, λοιπόν…
Ευχαριστώ πολύ τον ξάδερφο του Μίμη, Κώστα Μίσσιο, για την καλοσύνη του να ψάξει στο αρχείο του και να μου στείλει τα αποκόμματα των εφημερίδων με τους επικήδειους που γράφτηκαν για τη Ζήνα. Να ‘σαι καλά θείε Κώστα!
Ευχαριστώ επίσης τον εκδότη της εφημερίδας «Δημοκράτης της Μυτιλήνης», Δημήτρη Κινδερλή, για τις πληροφορίες που μου έδωσε για την Ζήνα.
Το Φιστίκι 