«Μετά από εδώ τι; Ανιχνεύοντας εναλλακτικές σ’ ένα κόσμο, που καταρρέει»

Από τον ιστότοπο της Άμεσης Δημοκρατίας:

Συνέλευση Λαϊκής Διαβούλευσης: «Μετά από εδώ τι; Ανιχνεύοντας εναλλακτικές σ’ ένα κόσμο, που καταρρέει», Πέμπτη 23 Ιούνη στο Σύνταγμα στις 7:30.

Θα αναπτυχθούν και θα συζητηθούν τα εξής θέματα:

-ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ, Νίκος Αναστασόπουλος (Αρχιτέκτονας-ερευνητής εναλλακτικών κοινοτήτων)
-ΕΓΧΡΗΜΑΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, Ηλίας Ζιώγας (μέλος της συλλογικότητας Σπόρος)
-ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,  (μέλος της Τράπεζας Χρόνου)
-ΟΙΚΟΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, Αντώνης Χατζηθωμάς (δημοσιογράφος)
-ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΓΓΥΤΗΤΑΣ, Γιώργος Κολέμπας (οικο-καλλιεργητής)
-ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, Ηρακλής Παναγούλης (μέλος της συλλογικότητας Σκόρος)

Μια καινούργια μορφή πάλης;

(απόπειρα να αξιολογηθούν οι συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων)

 

Άρθρο του Δημήτρη Σαραντάκου

που δημοσιεύτηκε στο Εμπρός στις 21/06/2011

Σχεδόν πριν από ένα μήνα ξεκίνησαν οι τεράστιες συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων, που μπορεί να γίνονται με κέντρο την Πλατεία Συντάγματος, αλλά έχουν επεκταθεί και σε αρκετές γειτονιές της πρωτεύουσας, στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Και το σπουδαιότερο: το κυριολεκτικά πρωτόγνωρο αυτό κίνημα όχι μόνο δε λέει να ξεθυμάνει, αλλά δυναμώνει και αυτοοργανώνεται.

Πρώτα-πρώτα, άρχισαν να λειτουργούν, κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων και στο πλαίσιό τους, λαϊκές συνελεύσεις, στις οποίες οι αγανακτισμένοι πολίτες παίρνουν αποφάσεις ή υιοθετούν προτάσεις, όπως για παράδειγμα η πολύ σημαντική πρόταση να συγκροτηθεί «Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου», η οποία να προωθήσει τη διαχρονική πρόσβαση των πολιτών στις συμβάσεις με τις οποίες διαμορφώθηκε το δημόσιο χρέος, καθώς και τον έλεγχο της νομιμότητας του χρέους. Σε άλλη συγκέντρωση, στις 8 Ιουνίου, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 17 του μήνα «Ημέρα Λαϊκής Ενημέρωσης και Διαβούλευσης σχετικά με την Άμεση Δημοκρατία και το Σύνταγμα».

Η εκδήλωση πράγματι έγινε και σ’ αυτή μίλησαν ο ακατάβλητος Μανώλης Γλέζος, το ζωντανό ακόμα σύμβολο της Αντίστασης του λαού μας, ο Γιώργος Αναστασόπουλος, ο Κώστας Δουζίνας, ο Γιώργος Οικονόμου και ο Σταύρος Σταυρίδης, και ακολούθησε ζωηρή συζήτηση.

Ένα δεύτερο ενθαρρυντικό στοιχείο είναι πως οι συγκεντρωμένοι περιφρουρούν τον ειρηνικό χαρακτήρα των συγκεντρώσεών τους, απομονώνουν τους χούλιγκαν και κατόρθωσαν κατά τη μοναδική φορά που τόλμησαν να εμφανιστούν οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι, με την κάλυψη της Αστυνομίας και εν μέσω βροχής «χημικών», δηλαδή ασφυξιογόνων ουσιών, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όχι μόνο δεν πανικοβλήθηκαν, αλλά μείνανε, κάποιοι χορεύοντας πεντοζάλη, και ανακτήσανε τον χώρο απομονώνοντας τους κουκουλοφόρους.

Τρίτο καινούργιο και ελπιδοφόρο στοιχείο είναι η ευρεία χρήση της Πληροφορικής και του Διαδικτύου, που ο ανεκδιήγητος (δεύτερος πλέον) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης χαρακτήρισε «μόδα». Πραγματικά το διαδίκτυο υπήρξε πραγματικό όπλο στα χέρια των αγανακτισμένων πολιτών, οι οποίοι το χρησιμοποιούν τόσο για κινητοποιήσεις όσο και για τηλεδιασκέψεις.

Τέταρτο, τέλος, στοιχείο είναι πως οι συνεχιζόμενες συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων άρχισαν να λειτουργούν σαν καταλύτης, όπως λέμε οι χημικοί, των εξελίξεων. Δεν είναι μόνο η απαίτηση να γίνει λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, για να εξακριβωθεί σε τι ποσοστό είναι νόμιμο ή παράνομο. Είναι το γεγονός πως πολλοί πολίτες έχουν στείλει εξώδικα στους βουλευτές της περιφέρειάς τους, με τα οποία τους εγκαλούν για αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεών τους. Το λογικώς επόμενο βήμα είναι η υποβολή μηνύσεων εκ μέρους των ψηφοφόρων κατά των βουλευτών για εξαπάτηση.

Οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων έχουν δείξει πολύ καθαρά την ουσιαστική χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος, τον πραγματικό ρόλο των Μ.Μ.Ε. ως μέσων παραπλάνησης και την ανεπάρκεια των προτάσεων κάποιων κομμάτων της Αριστεράς, που προτείνουν με γενικόλογο και αόριστο λόγο «αντίσταση» ή «αντεπίθεση», χωρίς όμως να κάνουν συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις. Με λίγα λόγια, οι συγκεντρώσεις έχουν καταδείξει την ανικανότητα των θεσμοθετημένων κοινωνικών μορφωμάτων να αποτυπώσουν το λαϊκό αίσθημα.

Το ερώτημα, όμως, που για την ώρα μένει αναπάντητο, αφορά το τι μέλλει γενέσθαι.
Πολλοί αναρωτιούνται εάν η μαζικότητα των εκδηλώσεων των «αγανακτισμένων» πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί κίνημα, το οποίο από τη φύση του δεν μπορεί παρά να έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα. Σύγκρουση, όμως, δε σημαίνει αναγκαστικά βία. Τρανό παράδειγμα είναι το κίνημα ανυπακοής και μη βίας που ξεκίνησε ο Μαχάτμα Γκάντι και το οποίο κατέληξε στην ουσιαστική διάλυση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, όταν αποσπάσθηκαν από αυτήν η Ινδία και το Πακιστάν.

Η απαίτηση από τους πολίτες να ενημερώνονται υπεύθυνα από τις Αρχές για όλες τις ενέργειές τους και η απαίτηση να τηρούνται από τις Αρχές οι νόμοι πρέπει επίσης να βρίσκονται μέσα στους σκοπούς του κινήματος των αγανακτισμένων. Αν το καλοεξετάσουμε, οι νόμοι ήταν πάντα το καταφύγιο των αδύνατων. Κάτι ήξερε ο Ηράκλειτος που συνιστούσε στους πολίτες να υπερασπίζονται τους νόμους όπως θα υπερασπίζονταν τα τείχη των πόλεών τους.

Ας υποθέσουμε πως, επηρεασμένοι από το κίνημα των αγανακτισμένων, οι πολίτες άρχιζαν οργανωμένα να καταθέτουν βροχή μηνύσεων κατά των αρμοδίων πάσης φύσεως όταν τους έπιαναν να παρανομούν. Όχι πως τελικά θα τρώγανε τίποτα βαριές ποινές, μην έχουμε αυταπάτες, αλλά και η πιο ελαφριά ποινή μετρά όταν έρχεται η ώρα των προαγωγών και αυτό τους πανικοβάλλει.

Ας υποθέσουμε επίσης πως οι πολίτες αποφάσιζαν να μην εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τις εφορίες και τις τράπεζες, εάν προηγουμένως δεν οδηγηθούν στις φυλακές οι μεγάλοι φοροφυγάδες και εισφοροδιαφεύγοντες και οι πρωταγωνιστές των οικονομικών σκανδάλων. Βεβαίως αν αυτό το κάνουνε δέκα ή είκοσι πολίτες, θα βρίσκανε χωρίς αμφιβολία τον μπελά τους. Αν όμως το κάνουνε είκοσι χιλιάδες φορολογούμενοι μαζί; Θα βάζανε είκοσι χιλιάδες άτομα στη φυλακή; Μα δε χωράνε, εκτός αν αναβιώσουν τα Γιούρα και το Μακρονήσι.

Καταλήγοντας, νομίζω πως η έως τώρα αποτίμηση των αποτελεσμάτων των συγκεντρώσεων των αγανακτισμένων είναι θετική. Και θα επακολουθήσουν πολλά ακόμη.

Ημέρα για την Άμεση Δημοκρατία και το Σύνταγμα

 Αναδημοσιεύουμε από τον ιστότοπο www.real-democracy.gr

Υλοποιώντας την απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος (8-6-11) οργανώνουμε Ημέρα Λαϊκής Ενημέρωσης και Διαβούλευσης σχετικά με την Άμεση Δημοκρατία και το Σύνταγμα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την

Παρασκευή 17 Ιουνίου στις 19:30, στην Πλατεία Συντάγματος.

 Συμμετέχουν: 

• Ο Γιώργος Αναστασόπουλος, Δρ. Πολιτικής & Κοινωνικής Ιστορίας

• Ο Μανόλης Γλέζος, εγχείρημα Άμεσης Δημοκρατίας στην Απείρανθο Νάξου

• Ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής πολιτικής Φιλοσοφίας και Θεωρίας Δικαίου

• Ο Γιώργος Οικονόμου, Δρ. Φιλοσοφίας/συγγραφέας

• Ο Σταύρος Σταυρίδης, καθ. ΕΜΠ/εγχείρημα Ζαπατίστας

• Όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος με ερωτήσεις και αργότερα με απόψεις.

 

Η απαξίωση του ρόλου των Μ.Μ.Ε.

Άρθρο του Δημήτρη Σαραντάκου

που δημοσιεύτηκε στο Εμπρός στις 15/06/2011

Διαδήλωση, συγκέντρωση, πορεία και γενικά οποιαδήποτε μαζική εκδήλωση των πολιτών, δε νοείται χωρίς να σηκωθούν πανώ και πλακάτ και χωρίς να ακουστούν συνθήματα.
Τον καιρό της «αποστασίας» οι χιλιάδες των πολιτών που συγκεντρώνονταν στον «συνήθη τόπο των συγκεντρώσεων», που ήταν γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους, κραύγαζαν πολλά τέτοια συνθήματα, επικρατέστερο από τα οποία ήταν «δε σε θέλει ο λαός – παρ’ τη μάνα σου κι εμπρός».

Αργότερα στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ΠΑΣΟΚοι, ΚΚΕδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις φώναζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ – το ίδιο συνδικάτο».

Κατά την πρώτη ΠΑΣΟΚοκρατία το σύνθημα αυτό φυσικά εγκαταλείφτηκε, αργότερα όμως, όταν οι υπεσχημένες «καλύτερες μέρες» δεν ήρθαν, ακούστηκε ένα άλλο, «ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία – εξάρτηση, λιτότητα και φαυλοκρατία».

Ένα σύνθημα για να πιάσει πρέπει οπωσδήποτε να έχει κάποιον εσωτερικό ρυθμό και μέτρο και, ακόμη καλύτερα, ομοιοκαταληξίες. Πολλά συνθήματα έχουν σαφώς ειρωνικό χαρακτήρα, όπως το «τρεις κι εξήντα παίρνετε – και τον κόσμο δέρνετε», που απευθύνεται προς τα όργανα τάξεως, όταν δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλον, άλλα όμως είναι καθαρώς υβριστικά, τα οποία να μου επιτρέψετε να μην τα μεταφέρω εδώ αυτούσια, γιατί δεν είναι στο στυλ της γραφής μου, αλλά να δώσω περιληπτικά το νόημά τους.

Βεβαίως από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και από τις σελίδες πολλών εντύπων, γίνονται καθημερινά εμπεριστατωμένες και εμβριθείς αναλύσεις των δρωμένων, αλλά ο νοήμων ακροατής ή τηλεθεατής ή αναγνώστης διαισθάνεται πως κάτι του κρύβουν, πως κάτι παρασιωπούν, ενώ κάτι άλλα τα υπερτονίζουν. Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην πολιτική. Αφορά γενικώς την ενημέρωση του κοινού.

Για παράδειγμα στην Ελλάδα (αυτή την εξευτελισμένη χώρα των τεμπέληδων, αυτό το διεφθαρμένο κράτος, όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός του) γίνονται παρ’ όλα αυτά πολύ σπουδαία πράγματα. Σε πολλά Πανεπιστήμια, της Κρήτης, της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων, γίνονται πρωτοποριακές έρευνες, με διεθνή απήχηση.

Πολλοί αγρότες με δικιά τους πρωτοβουλία και χωρίς καμμιά κρατική ενίσχυση ή επιδότηση, αλλάζουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες με άλλες πιο αποδοτικές. Βιοτέχνες κατασκευάζουν, με πρωτόγονα μέσα, ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, για να μη μιλήσω για τις άπειρες και υψηλού επιπέδου πολιτιστικές εκδηλώσεις, που γίνονται σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης.

Ε, λοιπόν γι’ αυτά τα θαυμάσια επιτεύγματα οι α… ρ… κ… (παραλείπονται τρεις λέξεις) δημοσιογράφοι δε λένε συνήθως τίποτα (δεν «πουλάνε», όπως φαίνεται). Αντίθετα θα προβάλουν ό,τι δυσάρεστο και απεχθές συμβαίνει: από θεομηνίες και δυστυχήματα, έως εγκλήματα, καταχρήσεις και σκάνδαλα.

Δεν ανήκω στην κατηγορία των συνομωσιολογούντων, αλλά η συμπεριφορά αυτή είναι τόσο ενορχηστρωμένη, ώστε με βάζει στον πειρασμό να υποπτευθώ πως σε κάποιους συμφέρει να είναι οι πολίτες περίφοβοι, να νιώθουν ανασφάλεια και δέος μπροστά στο μέλλον, γιατί έτσι χειραγωγούνται πιο εύκολα.

Ο λαός, με το αλάνθαστο κριτήριό του, έχει αρχίσει να υποπτεύεται πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα, αναφορικά με τον ρόλο των Μ.Μ.Ε. (το οποίο αρκτικόλεξο σημαίνει Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μπορεί όμως και να σημαίνει Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) και αναζητεί να τα υποκαταστήσει.
Πώς έγινε αυτό;

Πριν από τρεις δεκαετίες αυτό θα ήταν αδύνατο. Έλα όμως που τα πράγματα αλλάζουν και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς. Η Πληροφορική έχει μεταμορφώσει το χαρακτήρα της επικοινωνίας. Εκτός του ότι λειτουργούν στο διαδίκτυο αληθινές τηλεοράσεις, όπως η θαυμάσια TVXS (=TV Χωρίς Σύνορα) του Στέλιου Κούλογλου, υπάρχουν εξαιρετικοί ιστότοποι ενημέρωσης, όπως το PROTAGON, το ANTIBAROΝ και άλλοι πολλοί.

Έχουμε εξάλλου τα διάφορα Facebook ή Twiter ή άλλους ιστότοπους, αλλά και τα κινητά τηλέφωνα, που από τον καιρό των διαδηλώσεων για τις φωτιές στην Πάρνηθα και την Ηλεία πριν από πέντε χρόνια, ως τις περσινές και φετινές εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κινητοποιώντας εν ριπή οφθαλμού χιλιάδες πολίτες.

Η νεολαία (έχω στο νου μου τις δεκαπεντάχρονες εγγόνες μου, που παίζουν στα δάχτυλα την καινούργια τεχνολογία) αυτό το έχει καταλάβει από καιρό, αλλά το αποφασιστικό βήμα θα γίνει όταν οι ώριμοι άνθρωποι θα αποφασίσουν να μην ανήκουν στους «“αναλφάβητους” του 21ου αιώνα» και υιοθετήσουν την ενασχόληση με την πληροφορική. Όταν αντί να κάθονται στον καναπέ και να καταναλώνουν αποχαυνωμένοι το κουτόχορτο που τους σερβίρουν τα Μ.Μ.Ε., καθίσουν μπροστά στον υπολογιστή τους και μπούνε στον απέραντο, αχανή και μαγευτικό κόσμο του διαδικτύου.

Έχω δυο παραδείγματα στο νου μου: Το ένα παγκόσμιας εμβέλειας, αφού αφορά τον Πορτογάλο Νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, ο οποίος σε ηλικία εβδομήντα ετών έμαθε να χειρίζεται τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και δημιούργησε δικό του ιστότοπο. Το άλλο, τοπικού χαρακτήρα, που εντόπισα στην Αίγινα. Εκεί λοιπόν γνώρισα μια σεβαστή δέσποινα των γραμμάτων και της ιστορίας, τη Γωγώ Κουλικούρδη, η οποία σε ηλικία εβδομήντα, επίσης, ετών αγόρασε υπολογιστή, έμαθε να τον χειρίζεται και έγραψε σ’ αυτόν τα τρία τελευταία βιβλία της.

Ας γυρίσουμε λοιπόν την πλάτη (κυριολεκτικά) στην τηλεόραση κι ας ενστερνιστούμε τη νέα τεχνολογία. Τουλάχιστο δε θα μας δουλεύουν.

2η λαϊκή διαβούλευση και ενημέρωση, 10/6 στις 19:00, στο Σύνταγμα

Από τον ιστότοπο της πλατείας:

Στα πλαίσια της υλοποίησης της απόφασης της λαϊκής συνέλευσης της Τρίτης 31 Μαΐου, και μετά την επιτυχή διοργάνωση της ημέρας λαϊκής διαβούλευσης και ενημέρωσης σχετικά με τη δανειακή σύμβαση και την αντιμετώπιση του χρέους, τη Δευτέρα 6 Ιουνίου, η σχετική Ομάδα Εργασίας ανακοινώνει ότι θα πραγματοποιηθεί και δεύτερη εκδήλωση με το ίδιο θέμα την Παρασκευή 10 Ιουνίου στις 19:00 , στην Πλατεία Συντάγματος.

Συμμετέχουν:

-Ο Νότης Μαριάς, αναλύοντας τη δανειακή σύμβαση

-Οι οικονομολόγοι Λεωνίδας Βατικιώτης, Κώστας Λαπαβίτσας και Σπύρος Λαπατσιώρας.

-Όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος με ερωτήσεις

Θυμίζω ότι, έχει ήδη διοργανωθεί στις 6 Ιουνίου μια πρώτη ημέρα λαϊκής διαβούλευσης και ενημέρωσης σχετικά με τη δανειακή σύμβαση και την αντιμετώπιση του χρέους στην Πλατεία Συντάγματος. Σε κείνη την διοργάνωση, που είχε μεγάλη προσέλευση και επιτυχία, συμμετείχαν:

–        Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κατρούγκαλος, αναλύοντας τη δανειακή σύμβαση
–        Οι οικονομολόγοι Γιάννης Βαρουφάκης, Δημήτρης Καζάκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος
και βέβαια, όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος με ερωτήσεις.

Για ζωντανή μετάδοση των λαϊκών συνελεύσεων και των εκδηλώσεων πατήστε εδώ.

Και άλλα για τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα

Άρθρο του Δημήτρη Σαραντάκου

που δημοσιεύτηκε στο Εμπρός στις 07/06/2011

Το προηγούμενο σημείωμά μου, παρά το ότι το απάρτιζαν 800 λέξεις (ενώ συνήθως φροντίζω να μην ξεπερνώ τις 600 – 700), δεν εξάντλησε το θέμα της συγκέντρωσης και των μηνυμάτων που μας έστειλε. Άλλωστε οι συγκεντρώσεις συνεχίζονται σε καθημερινή πλέον βάση και έχουν ανακύψει καινούργια στοιχεία, που απαιτούν ερμηνεία ή τουλάχιστον σχολιασμό.

Εν πρώτοις, καταλαβαίνει κανείς με το που θα διασχίσει τον χώρο από την αρχή της Βασιλίσσης Σοφίας ως την αρχή της Ερμού πως έχουν διαμορφωθεί δυο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Οι συγκεντρωμένοι στο τμήμα της λεωφόρου Αμαλίας μεταξύ πλατείας Συντάγματος και Βουλής – Μνημείου Αγνώστου Στρατιώτη, είναι τελείως διαφορετικοί στη συμπεριφορά και στην όψη από τους συγκεντρωμένους στο κάτω τμήμα της πλατείας.

Εκεί, στο κάτω μέρος, οι συγκεντρωμένοι συμπεριφέρονται όπως και την προηγούμενη βδομάδα. Περιφρουρούν τη συγκέντρωση, φροντίζουν, στο μέτρο του δυνατού, για την καθαριότητα και την ησυχία και η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσά τους είναι η γνωστή φιλική και πολιτισμένη ατμόσφαιρα.

Αντίθετα οι πρώτοι (του επάνω τμήματος) θυμίζουν περισσότερο οπαδούς αθλητικών ομάδων, παρά αγανακτισμένους πολίτες. Η συμπεριφορά τους, οι αποδοκιμασίες των βουλευτών, οι μούντζες προς το κτήριο της Βουλής, η χρησιμοποίηση της ελληνικής σημαίας σαν μανδύα ή κάλυμμα, όλα αυτά ταιριάζουν σε χουλιγκάνους παρά σε διαδηλωτές.

Η αλήθεια είναι πως στην προχτεσινή, τεράστια, συγκέντρωση της Κυριακής, δεν υπήρξαν φαινόμενα χουλιγκανισμού και όλοι οι συγκεντρωμένοι φέρθηκαν άψογα και ήταν για μένα μεγάλη ανακούφιση να διαπιστώσω πως οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων συνεχίζουν να παραμένουν αυθόρμητες, ακαθοδήγητες και ειρηνικές. Για την ώρα έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία τους κινδύνους που απειλούν κάθε αυθόρμητο και ακαθοδήγητο κίνημα: του καπελώματος, της προβοκάτσιας και του εκφυλισμού.

Γιατί, πώς να το κάνουμε, ένα πλήθος ακέφαλο, χωρίς μορφές ηγετικές, χωρίς κάποια κεντρικά αιτήματα, μπορεί πολύ εύκολα να αποχτήσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του όχλου, που στην αρχή μεν πορεύεται στους ρυθμούς του συναισθήματος, της χαράς που γεννά η αίσθηση της συνύπαρξης με τους άλλους, της χαλαρότητας του δρόμου, αλλά στην πορεία – όταν το νέο γίνει ρουτίνα και χάσει το θέλγητρο της πρωτοτυπίας – βαριέται, και μη έχοντας τρόπο ή ικανότητες να το ανανεώσει, εκτρέπεται σε καβγάδες ή φασαρίες.

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι πως μετά την αμηχανία της πρώτης εβδομάδας, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, άρχισαν να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τους «αγανακτισμένους πολίτες». Βέβαια η μόνη ως τώρα καθαρή και εύστοχη αντιμετώπιση έγινε από τον Τσίπρα, που πολύ σωστά παρομοίασε τις συγκεντρώσεις και τον τρόπο λειτουργίας τους με τις αρχαίες Εκκλησίες του Δήμου. Άξια σχολιασμού επίσης είναι η στάση δυο επιφανών εκπροσώπων της Εκκλησίας, του Άνθιμου Θεσσαλονίκης και του Αμβρόσιου Καλαβρύτων, που τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ και παρότρυναν τους πιστούς να πάρουν μέρος, αλλά δεν πείθομαι πως το κάνουν ανιδιοτελώς.

Αντίθετα η, προηγηθείσα κατά πέντε μέρες, συγκέντρωση στα Προπύλαια των πανεπιστημιακών, όπου συμμετείχε και ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά και το τραγούδι «Κατσαρόλα» του Κραουνάκη, είχαν κάτι, πώς να το πω, αντιαισθητικό. Νομίζω πως άνθρωποι σαν τον Μίκη, με τόσο πελώρια και μοναδική συμβολή στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, πρέπει να αυτοπροστατεύονται και να μην αφήνουν κάποιους πονηρούς να κολλάνε δίπλα τους, για να ψηλώσουν μαζί τους και ουσιαστικά να τους ευτελίζουν.

Όσο για την αηδιαστική τοποθέτηση του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, που μίλησε απαξιωτικά όχι μόνο για την ίδια τη συγκέντρωση, αλλά και για το ρόλο της Πληροφορικής σ’ αυτήν («μόδα» τον χαρακτήρισε, ο άσχετος), τι να πει κανείς. Το να πούμε «έξεστι Παγκάλω ασχημονείν» ή πως δε μπορεί κανείς να περιμένει λεπτότητες από έναν τέτοιο χοντρό, είναι μια λύση, αλλά και πάλι προβληματίζομαι γιατί ο Παπανδρέου δεν πετά από την κυβέρνησή του ένα άτομο που της κάνει μεγάλο κακό. Από πού κρατάει ο χοντρός τον Γιωργάκη και αυτός φοβάται να τον διώξει;

Εκείνο πάντως που θα δημιουργήσει προβλήματα στο άμεσο μέλλον είναι η ουσιαστική απουσία της Αριστεράς από την όλη υπόθεση. Όχι πως προτείνω να αναλάβει η Αριστερά την καθοδήγηση και την χειραγώγηση των αγανακτισμένων πολιτών, όπως πολύ θα ήθελε να κάνει το Κ.Κ.Ε., αλλά ξέρει πως δε γίνεται και γι’ αυτό σνομπάρει τη συγκέντρωση. Όχι, αυτά πιστεύω πως τέλειωσαν οριστικά και αμετάκλητα. Η Αριστερά πρέπει να προσπαθήσει να διαπιστώσει τον πραγματικό χαρακτήρα των συγκεντρώσεων των αγανακτισμένων και ταυτόχρονα να ερμηνεύσει τον σημερινό περίπλοκο κόσμο, πράγμα πολύ δύσκολο, αλλά απολύτως απαραίτητο.

Μόνο αν το κατορθώσει αυτό η Αριστερά θα αποδείξει πως είναι χρήσιμη στον τόπο.

Μηνολόγιον Ιουνίου

Τε 1	Εφεύρεσις ραδιοφώνου υπό Μαρκόνι
Πε 2	Τα ιερά Θαργήλια
Πα  3	Γεωργίου Μπιζέ και Ιωάννου Στράους του νεωτέρου
Σα  4	Διεθνής Ημέρα των δικαιωμάτων των παιδίων
Κυ 5	Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Δε  6	Πυρπόλησις ναυαρχίδος Καραλή υπό Κωνσταντίνου Κανάρη εν Χίω
Τρ  7	Γενέσιον Παύλου Γκωγκέν
Τε  8	Γενέσιον Ροβέρτου Σούμαν, του συνθέτου
Πε 9	† Καρόλου Ντίκενς
Πα 10	Των εν Διστόμω υπό των χιτλερικών σφαγιασθέντων αθώων
Σα 11	† Ανδρέου Μιαούλη
Κυ12	† Ρήγα Φερραίου, του εθνομάρτυρος, στραγγαλισμός
Δε13	† Μιχαήλ Μπακούνιν
Τρ14	† Νικηφόρου Λύτρα
Τε15	† Κοίμησις Μάνου Χατζιδάκι
Πε16	† Μάρκου Αυγέρη
Πα17	Δίωξις Ιωάννου Συκουτρή επί αθεϊα
Σα18	Διεθνής Ημέρα Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Κυ19	Ακριβής υπολογισμός της περιμέτρου της Γης υπό Ερατοσθένους
Δε20	Παγκόσμια ημέρα προσφύγων
Τρ21	Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής
Τε22	Γαλιλαίου ταπείνωσις προ της Ιεράς Εξετάσεως
Πε23	Ολυμπιακή ημέρα – Μνήμη βαρώνου Κουμπερτέν
Πα24	Σύλληψις της ιδέας του Ερυθρού Σταυρού, υπό Ερρίκου Ντυνάν
Σα25	Αντωνίου Γκαουντί, του εκκεντρικού αρχιτέκτονος
Κυ26	Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών
Δε 27	Αρίωνος του κιθαρωδού διάσωσις υπό δελφίνων
Τρ 28	Γενέσιον Λουδοβίκου Πιραντέλο
Τε 29	† Αιμιλίου Βεάκη
Πε 30	Θάνατος των τριών κοσμοναυτών του διαστημοπλοίου Σογιούζ ΧΙ

 

Καλό μήνα, καλό καλοκαίρι κι άλλο κακό να μη μας βρει… 🙂

–