Μόνο μ’ ένα ρούχο βρεγμένο και τους νεκρούς τους αγκαλιά…

Μπ. Μπρεχτ, για τον όρο «μετανάστες»

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.
Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, ν’ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.

Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα,
μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, Θεμέλιο

Οι τραγικές φωτογραφίες είναι από το σημερινό ναυάγιο στις ακτές της Ρόδου

Ας αφεθούμε λίγο στο παραλήρημα

Πολλά και αξιόλογα αφιερώματα σήμερα στο διαδίκτυο, στον σπουδαίο, αγαπημένο, Εντουάρντο Γκαλεάνο που έφυγε χτες από τη ζωή.
Πέρα από τα βιβλία που μας άφησε, έχουμε την τύχη να μπορούμε να τον απολαμβάνουμε σε συνεντεύξεις και αφηγήσεις, μια ακόμα πολύτιμη κληρονομιά.
Τα τρία βίντεο που ακολουθούν είναι από τις «πλατείες» της Ισπανίας, ο λόγος του είναι απολαυστικός, γεμάτος αγάπη για την αληθινή ουσία της ζωής.
Στο τέταρτο, διαβάζει απόσπασμα από το βιβλίο του «Ένας κόσμος ανάποδα», για το οποίο το ιστολόγιο Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση, έχει κάνει ένα εκτενέστατο αφιέρωμα.

Τι θα γίνει αν αρχίσουμε να ασκούμε το δικαίωμα στο όνειρο που δεν διακηρύχτηκε ποτέ; Τι θα γίνει αν για μια στιγμούλα αφεθούμε στο παραλήρημα;

Ας διαπεράσει το βλέμμα μας το όνειδος και ας ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο όπου:

Ο αέρας θα είναι καθαρός, απαλλαγμένος από το μικρόβιο του ανθρώπινου φόβου και από τα ανθρώπινα πάθη.
Στους δρόμους τα σκυλιά θα συνθλίβουν αυτοκίνητα.
Τους ανθρώπους δεν θα τους ελέγχει το αυτοκίνητο, δε θα τους προγραμματίζει ο υπολογιστής, δε θα τους εξαγοράζει το σούπερ μάρκετ, δε θα τους παρακολουθεί η τηλεόραση.
Η τηλεόραση θα πάψει να είναι το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας και θα της συμπεριφερόμαστε όπως στο σίδερο ή το πλυντήριο ρούχων.
Οι άνθρωποι θα δουλεύουν για να ζήσουν, αντί να ζουν για να δουλεύουν.
Στους ποινικούς κώδικες θα ενταχθεί και το αδίκημα της βλακείας, το αδίκημα που διαπράττουν όσοι ζουν για να έχουν ή για να κερδίζουν, αντί να ζουν απλώς και μόνο για να ζουν, σαν τα πουλιά που κελαηδούν χωρίς να ξέρουν ότι κελαηδούν και σαν τα παιδιά που παίζουν χωρίς να ξέρουν ότι παίζουν.
Σε καμιά χώρα δεν θα φυλακίζονται οι νέοι που αρνούνται να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία αλλά εκείνοι που θα θέλουν να την υπηρετήσουν.
Οι οικονομολόγοι δε θα ονομάζουν επίπεδο ζωής το επίπεδο κατανάλωσης, ούτε ποιότητα ζωής την ποσότητα των υλικών αγαθών.
Οι μάγειροι δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους αστακούς να τους βράζουν ζωντανούς.
Οι ιστορικοί δεν θα πιστεύουν ότι η εισβολή σε μια χώρα είναι κάτι που την ευχαριστεί.
Οι πολιτικοί δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους φτωχούς να τρώνε υποσχέσεις.
Η σοβαρότητα θα πάψει να θεωρείται αρετή και κανείς δε θα παίρνει στα σοβαρά έναν άνθρωπο που δε θα είναι ικανός να γελάει με τον εαυτό του.
Ο θάνατος και το χρήμα θα χάσουν τις μαγικές τους δυνάμεις και ούτε ο θάνατος ούτε η περιουσία θα μπορούν να μετατρέψουν έναν παλιάνθρωπο σε ευυπόληπτο πολίτη.
Κανείς δε θα θεωρείται ήρωας ή χαζός επειδή κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό αντί να κάνει αυτό που τον συμφέρει περισσότερο.
Ο κόσμος δεν θα πολεμάει πια τους φτωχούς αλλά τη φτώχεια και η στρατιωτική βιομηχανία δε θα έχει άλλη λύση παρά να κλείσει.
Το φαγητό δε θα είναι εμπόρευμα ούτε η επικοινωνία εμπόριο, επειδή το φαγητό και η επικοινωνία είναι δικαιώματα του ανθρώπου.
Κανείς δε θα πεθαίνει από πείνα επειδή κανείς δε θα πεθαίνει από το πολύ φαΐ.
Κανείς δε θα φέρεται στα παιδιά του δρόμου σαν να είναι σκουπίδια, επειδή δε θα υπάρχουν παιδιά του δρόμου. Κανείς δε θα φέρεται στα πλούσια παιδιά σαν να είναι λεφτά, επειδή δε θα υπάρχουν πλούσια παιδιά.
Η εκπαίδευση δε θα είναι προνόμιο μόνο όσων μπορούν να την πληρώσουν.
Η αστυνομία δεν θα είναι εφιάλτης για όσους δεν μπορούν να την εξαγοράσουν.
Η δικαιοσύνη και η ελευθερία, αδέρφια σιαμαία που καταδικάστηκαν να ζουν χωριστά, θα ενωθούν και πάλι, πλάτη με πλάτη.
Μια μαύρη γυναίκα θα είναι πρόεδρος της Βραζιλίας και μια άλλη γυναίκα, επίσης μαύρη, θα είναι πρόεδρος την Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μια ινδιάνα γυναίκα θα κυβερνάει τη Γουατεμάλα και μια άλλη το Περού.
Στην Αργεντινή οι τρελές της Πλάζα ντε Μάγιο θα είναι παράδειγμα πνευματικής υγείας, επειδή εκείνες αρνήθηκαν να ξεχάσουν στα χρόνια της υποχρεωτικής λήθης.
Η Αγία Μητέρα Εκκλησία θα διορθώσει τα τυπογραφικά λάθη στους πίνακες του Μωυσή και η έκτη εντολή θα προστάζει να τιμάμε το σώμα.
Η Εκκλησία επίσης θα υπαγορεύσει μια ακόμη εντολή, που την ξέχασε ο Θεός: «Αγάπα τη φύση, μέρος της οποίας είσαι κι εσύ».
Θα ξαναβλαστήσουν τα δάση στον ερημωμένο κόσμο μας και στις ερημωμένες ψυχές.
Οι απελπισμένοι θα ξαναβρούν την ελπίδα τους και οι χαμένοι τη ζωή τους, αφού απελπίστηκαν επειδή ήλπισαν πολύ και χάθηκαν επειδή έψαξαν πολύ.
Όσοι έχουμε θέληση για δικαιοσύνη και ομορφιά θα είμαστε όλοι αδέρφια, όποτε κι αν έχουμε γεννηθεί, όπου κι αν έχουμε ζήσει, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουμε καθόλου τα σύνορα του κόσμου και του χρόνου.
Η τελειότητα θα εξακολουθήσει να είναι το βαρετό προνόμιο των θεών όμως, σ’ αυτό τον όμορφο αλλά και γαμημένο κόσμο, θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να ‘ναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να ‘ναι η πρώτη μας.

* Το κείμενο το πήρα από το rproject

Λιγοστέψαμε…

Από την Κική, για τον Βαγγέλη Λινό που έφυγε χτες…

 –

 –

Σήμερα το πρωί, σαν άνοιξα το κομπιούτερ, με περίμενε ένα πικρό νέο από την Αίγινα:
– Ο Βαγγέλης ο Λινός, ο αγωνιστής, ο εγκάρδιος φίλος, ο συναγωνιστής στο στήσιμο της Δημοκρατικής Παράταξης: «Δημοτική Κίνηση Αίγινας»,

που κλάψαμε μαζί, όταν δεν τα καταφέραμε,
ο συνεχώς αγωνιζόμενος και ανταγωνιζόμενος,

ο ανιδιοτελής συνδικαλιστής, ο μοναχικός ανένταχτος συνασπιστικός, σπάνιον είδος στα χρονια μας,

που έγραφε μόνος του τα συνθήματα και τις ανακοινώσεις του κόμματος (του 2,9%, του 3% ή 4%)

και γέμιζε αφίσες του ΣΥΝ  τις κολώνες του νησιού…
Ο Συριζαίος αντιπρόσωπος στο ιδρυτικό του Συνέδριο – δεν τα θυμάμαι και καλά-

έφυγα κι εγώ απ την Αίγινα μετά τον Μίμη…

Στις εκλογές μας περίμενε έναν-έναν, στα περίπτερα του Λιμενοβραχίονα,
στην αυλή του Σχολείου, με τους καταλόγους και τα ψηφοδέλτια στα χέρια…

Και μας μετρούσε…
μήπως κάποιος δεν φανεί, να ρωτήσει, να μάθει,
γιατί αργεί;

Στις τελευταίες εκλογές δεν τον είδα, ρώτησα,
κάτι μου απάντησαν, αλλά δεν κατάλαβα, βιαζόμουν να προλάβω το πλοίο!

Στη γιορτή του δεν απαντούσε, του έστειλα sms με ευχές, δεν πήρα πάλι απάντηση…

Δεν ειδοποίησαν οι εναπομείναντες φίλοι, ελάχιστοι πλέον…

– Αχ, βρε Βαγγέλη, Μ. Τετάρτη και σύ, σαν τον Νότη!
Σίγουρα θα πρόλαβες να μάθεις τ’ αποτελέσματα των εκλογών, θα χάρηκες, μπορεί να ήπιες,
στα κρυφά και κάποιο ποτηράκι…

Καλό σου ταξίδι, καλέ μου φίλε και σύντροφε!

Λιγοστέψαμε, απελπιστικά…

κ.

ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΛΙΓΟ… 

Αν περίμενες λίγο,
θα ‘ρχόταν η Άνοιξη
και θα ‘βλεπες τα τριαντάφυλλα
να μπουμπουκιάζουν στις γλάστρες…

Αν περίμενες λίγο,
θα πρασινίζαν οι φιστικιές
και θα ‘κρυβαν την ασχήμια των χωραφιών,
καθώς ανηφόριζες…

Αν περίμενες λίγο,
μπορεί να προλάβαινες την ΑΝΑΣΤΑΣΗ…

Κική Σαραντάκου 8/4/2015

 –

 

Για τον Βαγγέλη Λινό:

Τελευταίο «αντίο» στο Βαγγέλη Λινό από το Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας «Ο Καποδίστριας»
Ο ΣΥΡΙΖΑ Αίγινας για τον Βαγγέλη Λινό

Η φωτογραφία είναι από το http://www.aeginaphotographer.com

10η Γιορτή Παραδοσιακών Σπόρων στην Αίγινα

Την Κυριακή, 5 Απριλίου 2015, 11:00 πμ, στον πύργο του Μάρκελλου, (5΄ από το λιμάνι της Αίγινας), η Ομάδα Αίγινας της Eναλλακτικής Κοινότητας «Πελίτι» μας καλεί να γιορτάσουμε όλοι μαζί τη διπλή Γιορτή του Πελίτι!

Κάθε χρόνο τον Απρίλη, πανελλαδικά, γίνονται γιορτές προσφοράς παραδοσιακών φυτών. Φέτος όμως έχουμε και γενέθλια!

Το πελίτι κλείνει 20 χρόνια δράσης, και η τοπική ομάδα της Αίγινας τα 10 χρόνια της.

Ελάτε να γιορτάσουμε με ζωντανή μουσική, χορό, κρασί και φυσικά την προσφορά των φυτών που όλοι μαζί σπείραμε και φροντίσαμε.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης

11:00 πμ ξεκίνημα με:

α. Διανομή αριθμών προτεραιότητας για παραλαβή φυτών

β. Καλωσόρισμα-χαιρετισμός

γ. Μοίρασμα φυτών μετά το τέλος των ομιλιών.

Η ΜΚΟ “Μήλο” με την Έλενα Φουντούκη, μαζί με την νηπιαγωγό- εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού Μαριάνθη Δημητρούλη του Μηλοκύδωνου, θα απασχολήσουν τα παιδιά.

Και οι …“μεγάλοι” όμως θα μπορέσουν να γίνουν για λίγο παιδιά, με τη βοήθεια του Γιάννη Ψαλλιδάκου και το συμμετοχικό παιχνίδι στο οποίο θα τους μυήσει.

Παρακαλούνται όσοι πήραν φυτά το Φεβρουάριο στο ανοιχτό σπορείο, που οργάνωσε η ομάδα Πελίτι Αίγινας, να τα φέρουν αρκετά πριν από την αρχή της εκδήλωσης (από 10:15π.μ.) ώστε να έχουμε χρόνο για τη σωστή οργάνωση.

Πληροφορίες: http://www.peliti.gr & aigina@peliti.gr, 6971630495