Μια μάνα από τη Συρία, αποκαμωμένη, στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Δεν ξέρω αν γνωρίζει πως σήμερα γιορτάζει. «Χρόνια πολλά» σε αυτές τις ηρωίδες που περνάνε τα πάνδεινα, πολλές φορές ακόμα και το έσχατο, χάνουν τα παιδιά τους στα νερά του Αιγαίου, με την ελπίδα και την ευχή, να βρεθούν λύσεις και τρόποι να σταματήσει αυτή η ιδιότυπη γενοκτονία… (Η φωτογραφία είναι από το Εμπρός) Με την ευκαιρία της σημερινής μέρας, διάβασα στο διαδίκτυο και μια δημοσίευση για την ιστορία της καθιέρωσής της, που είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αναπάντεχη. Αντιγράφω: «Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα σανατόριο.» Περισσότερα εδώ: Η σκοτεινή ιστορία πίσω από την Ημέρα της Μητέρας
***
Μαμά, χρόνια πολλά! Κι ας είμαι πάντα βιαστική, το ξέρεις πως σε σκέφτομαι.
Προσθήκη: Ένα πικρό αλλά εύστοχο σκίτσο του Λατούφ για τη μέρα της μητέρας, βρήκα στο ιστολόγιο του Παιδιού της ανοιχτής θάλασσας.