που δημοσιεύτηκε στις 6/12/2011 στο Εμπρός
Αυτές τις μέρες, που οι συνεχιζόμενες απεργίες των εργαζόμενων στην κρατική τηλεόραση μας έχουν καταδικάσει να βλέπουμε μόνο ιδιωτικά κανάλια, μου έχει κάνει εντύπωση το γεγονός πως σε τρία από τα κανάλια αυτά, και σε ώρες μεγάλης θεαματικότητας, προβάλλονται προγράμματα που αφορούν αποκλειστικά το μαγείρεμα.
Διερωτώμαι, σε ποια χώρα ζούνε αυτοί οι άνθρωποι και σε τι αποβλέπουν δείχνοντάς μας πώς μαγειρεύονται πολύπλοκα και κατά κανόνα ακριβά εδέσματα;
Εξ όνυχος τον λέοντα. Ξεκινώ από τα πιο ανώδυνα: την ποιότητα των εκπομπών αυτών. Οι μάγειροι-παρουσιαστές δεν πλησιάζουν με τίποτα το συμπαθέστατο Μαμαλάκη ή τη γραφική Βέφα. Δεν έχουν καν το νιονιό να σκεφτούν πως κανείς και καμμία δε μαγειρεύει στην κουζίνα του φορώντας άσπρα ή βραδινά φορέματα και (οι άντρες) γραβάτα και όλοι χωρίς ποδιά.
Ύστερα, όλοι αυτοί (προγραμματιστές και παρουσιαστές) δεν έχουν αντιληφθεί πως εδώ και τρία χρόνια η Ελλάδα έχει βυθιστεί στην παγκόσμια οικονομική κρίση; Πως υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε ένα κιλό φασόλια ή φακές; Δεν έχουν δει ή δεν έχουν ακούσει πως υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων, όπως κάνανε οι παππούδες τους στην Κατοχή; Πως υπάρχουν χιλιάδες παιδάκια που πάνε σχολείο ή κοιμούνται νηστικά;
Και το επόμενο ερώτημα είναι: πού αποσκοπεί αυτή η προβολή πανάκριβων και πολυτελών εδεσμάτων και μαγειρικών τεχνικών; Να ξεχάσουν οι πεινασμένοι την πείνα τους βλέποντας πώς μαγειρεύεται ραγού με τρούφες; Να δείξουμε στους εξ ανατολών ή εκ βορρά γείτονές μας πως καλοπερνάμε; Ή μήπως να εδραιωθεί στα παιδιά μας η ιδέα πως το παν είναι το φαγητό (ή όπως θα έλεγε ο Ροΐδης, «να μάθωσιν ότι το παν έγκειται εις την ικανοποίησιν της κοιλίας και των υπ’ αυτήν»).
Η μόνη λογική εξήγηση για όλα αυτά τα απαράδεκτα είναι πως οι εκπομπές αυτές είναι φτηνές για τα ταμεία των σκουπιδοκάναλων. Εκπομπές με πολιτιστικό περιεχόμενο θα ήταν πολύ ακριβότερες. Ακόμη και ένας δευτερεύων τραγουδιστής, ακόμα και μια τριμελής ορχήστρα, θα ζητούσαν περισσότερα από τους φτηνιάρηδες αυτούς. Άσε που στις εκπομπές τους κάνουν εντέχνως και γκρίζα διαφήμιση, προβάλλοντας τη μάρκα των συσκευών (μίξερ, βραστήρων κ.λπ.) που χρησιμοποιούν, έναντι φυσικά αμοιβής.
Η Ελλάδα (και όχι μόνο η αρχαία, αλλά και η σύγχρονη) φημιζόταν κάποτε για τον πολιτισμό της, για τους ποιητές, τους συνθέτες, τους ζωγράφους και τους συγγραφείς της. Δεν είναι τυχαίο πως τα δυο μονάκριβα βραβεία Νόμπελ δόθηκαν σε δυο Έλληνες ποιητές και πως η μουσική του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη ή του Λοΐζου έχει διεθνή εμβέλεια και απήχηση. Αντί λοιπόν να προβάλλουμε τον πολιτισμό μας, προβάλλουμε τη μαγειρική μας.
Δεν είναι σοβαρά πράματα αυτά.
Το σκίτσο είναι βέβαια, του σπουδαίου Quino
Το Φιστίκι 